Hayatın ince bir çizgiye bağlı olduğu o hassas dönemden geçiyorum.Evet herşey yolundan şaştı. Doğru bildiklerim tersine sevdiklerim düşmanlarıma dönüştü. Hayat diyorum ya hep güzel planlanmış bir oyun.Sende bu oyunda başrol oyuncusu. İsyan mı etmedim?Pes mi etmedim? Ettim!!! İnancımı umutlarımı kaybettim.Günlerce ağladım dökülen göz yaşlarımla uykuya daldım.Göz halkalarına oturan yürek ağrısıyla uyandım. Sorgulamalara başladım. Neden hep inişli,çıkışlı tam mutlu oldum derken herşeyin yarım kaldığı bir hayatım var?Olumsuz taraftan baktıkça hıçkırıklarıma engel olamadım.Kendimi gücümü kaybediyorum sandım. Ne mi değişti!Hiç birşey!!! Çünkü yaşanacak ve yaşanması gereken ne varsa yaşanıyor. En sevdiklerin can yakıyor.İmkansız bu da mı olacak dediğin başına geliyor.Günler geçmiyor.Sanki hiç bitmeyecek gibi geliyor.Sürekli savrulup duruyorsun.Ama bir durup kafanı kaldırdığın anda ne oluyor biliyor musun? Oh be:) İyiki yaşamışım yaşanacak olanları,yaşamışımki bir kez daha kendimi tanımışım. İyiki de yapraktan dökülenler kaybolmuş,kalanlar benim eserim olmuş.